De auto heeft in de populaire cultuur lang vrijheid gesymboliseerd, de vrijheid om te gaan wanneer en waarheen je wilt. Het is dus geen wonder dat vanlife aan populariteit heeft gewonnen, vooral onder jonge volwassenen. De stedelijke dagelijkse realiteit en de hectiek van het leven dreven ook de ondernemers van VAI-KO, Henri en Maria, om vrijheid te zoeken in de vanlife. Vrijheid is echter niet gratis, en in dit artikel vertellen zij hun ups en downs van het leven in een busje.
"JE MOET BEDENKEN WAT VRIJHEID EN GELUK VOOR JOU BETEKENEN, EN WELKE COMPROMISSEN JE BEREID BENT TE MAKEN OM DAT TE BEREIKEN."
- MARIA
"We merkten allebei dat we verlangden naar een eenvoudiger leven dicht bij de natuur. We hadden allebei eerder kortere periodes in een camper gewoond, dus de uiteindelijke beslissing om een busje te kopen en erin te gaan wonen voelde niet gehaast", zegt Maria.
De eerste keer dat Maria en Henri samen in een busje woonden was tijdens hun reis door Nieuw-Zeeland, destijds sliepen ze achterin een stationwagen met surfplanken op het dak op zoek naar de beste golven. Maar de eerste keer dat ze verliefd werden op het vanlife was nog eerder: bij Maria was dat het rijden met haar grootvader in haar kindertijd, en bij Henri rond zijn 18e verjaardag tijdens een fietstocht met vrienden. "Ik herinner me dat ik toen vaak dacht, dit zou ooit een levensstijl kunnen worden", herinnert Henri zich.
Het duurde bijna tien jaar voordat deze droom van een eigen camper werkelijkheid werd. Maar uiteindelijk maakte hun andere droom, een eigen kledingmerk, het mogelijk om in de vanlife te stappen. En twee jaar geleden kochten de VAI-kØ ondernemers een oude Duitse postbusje en noemden het Urho. "Urho verdiende zijn naam tijdens onze eerste reis naar Lapland, toen hij tot ieders verbazing een steile en rotsachtige heuvel beklom", legt Maria uit. Naast het wonen in een camper delen Henri en Maria een appartement met een oudere inwonende familielid: "De naam Urho is ook een eerbetoon aan onze 91-jarige huisgenoot die dezelfde naam draagt en meer dan 50 landen heeft bezocht met talloze verhalen", vertelt Maria.
In zes maanden transformeerde de gele 1995 Mercedes 308D bestelbus in een lichtblauwe Scandinavisch gestijlde camper. Vrienden en familie hielpen mee in het bouwproces en in de laatste maanden raakten Henri en Maria hun oude appartement en de meeste bezittingen kwijt en werkten ze fulltime aan de bus. Maria's opleiding industrieel ontwerp en sociale media met geweldige instructies van mensen die eerder een busombouw hadden gedaan, kwamen goed van pas. Desondanks duurde het werk veel langer dan gepland. "We hebben zeker geleerd dat verrassingen deel uitmaken van het vanlife, je weet nooit wat je kunt verwachten", zegt Henri lachend.
Als je op Instagram zoekt op de hashtag vanlife, verschijnt er een groot aantal gepolijste foto's van zonsondergangen en fancy ontbijten. Voor veel full-time vanlifers is het bijwerken van sociale media een bron van inkomsten, daarom zijn de beelden vaak van professionele kwaliteit. Gecombineerd met de neiging om alleen de visueel mooiste momenten te delen, is het resultaat vaak een bijzonder misleidende voorstelling van de realiteit van leven in een busje. "Soms regent het en is de hele bus vochtig, we hebben geen openbaar toilet kunnen vinden en het is dagen geleden dat we hebben gedoucht. Die momenten worden zelden op Instagram getoond, maar ze zijn zeker onderdeel van het dagelijks vanlife", vat Henri samen. De stemming kan in een oogwenk omslaan van euforisch naar verschrikt: een week geleden waren ze nog rotsklimmen in de stralende avondzon in Zuid-Frankrijk en kwamen terug naar de bus. Al snel merkten ze dat de bus was opengebroken: een camera en wat contant geld waren verdwenen en de spullen lagen overhoop.
Ondanks de moeilijkheden en compromissen zijn Henri en Maria positief dat vanlife meer geeft dan het afneemt. "We kunnen veel tijd doorbrengen in de natuur en doen wat we graag doen, zoals wandelen, klimmen en surfen. We kunnen werken vanuit een leuk café of het strand, meer op regenachtige dagen en minder als de zon schijnt. Stedelijk leven en schema's binden ons niet wanneer we in onze bus leven", somt Henri op. "Op de weg is het leven spontaan: we zijn vrij om plannen aan te passen aan het weer of hoe we ons voelen. Ik geniet er ook van ontdaan te zijn van alle onnodige spullen, het afstand doen daarvan was geweldig", straalt Maria en voegt toe, "Voor ons betekent vrijheid de mogelijkheid om te gaan, maar ook om ergens naar terug te keren. Niet alle vanlifers hebben een vaste thuisbasis om naar terug te keren, maar ik denk dat een mentale thuisstad een gezonde zaak is. Twee jaar geleden ontmoetten we een man die vast was komen te zitten in reizen. Hij zei dat als je reist zonder een plek om naar terug te keren, je niet veel verschilt van een vluchteling, en ik geloof dat."Henri en Maria's 4 tips voor geïnteresseerden in vanlife:
- Bedenk wat vrijheid voor jou betekent, en waarvan je bereid bent afstand te doen om dat te bereiken.
- Probeer eerst slapen in een auto: slaap een weekendje in de achterkant van een stationwagen of huur een camper voor een langere reis.
- Vraag om hulp. Een camper ombouwen en erin gaan wonen is een groot project. Vaak is deskundige hulp dichterbij dan je denkt, als je het maar durft te vragen.
- Zoek online! Social media biedt veel informatie en tips over ombouw en leven in een camper.
Auteur
RIINA,
is de communicatiemedewerker bij VAI-KO, die probeert de Live Alternative-attitude in alle aspecten van het dagelijks leven toe te passen. De zwakte van de schrijver is het kijken naar family vlogs op YouTube.
